چرا ما از فیلم های ترسناک لذت می بریم؟ با نزدیک شدن به هالووین 2021 ، گویی همه گیری به اندازه کافی ترسناک نبود ، جالب است که فکر کنیم چرا بسیاری از ما عاشق تماشای فیلم هایی هستیم که ما را می ترساند. این بسیار جذاب است که مردم در مجموعه هایی مانند بازی Squid Game جذب خشونت می شوند که هنگام نبرد با کینگ کنگ طرفدار یا مخالف گودزیلا هستند یا استراتژی های فرار برای شخصیت های کشتار اره برقی تگزاس را توسعه می دهند .
علاوه بر این ، صحنه هایی از جن گیر ، جایی که ریگان بدون حرکت دادن بدنش سرش را کاملاً برمی گرداند ، در حالی که هزاران تصویر از فیلم ها و زندگی ما به راحتی فراموش می شوند ، در ذهن ما باقی می ماند. آیا منطقی تر به نظر نمی رسد که مردم از موقعیت هایی که باعث ایجاد ترس می شود دور شوند تا اینکه به سمت آنها کشیده شوند؟
کارل یونگ و فیلم های ترسناک
فیلم های ترسناک ممکن است از آنچه که کارل یونگ آن را کهن الگو نامیده است ، استفاده کنند ، موضوعاتی جهانی و بین فرهنگی که به شکل گیری شخصیت فرد و ایجاد الگوهای رفتاری کمک می کند . یکی از کهن الگوهای مهم سایه بود ، و ممکن است در درک اینکه چرا ما هم جذب فیلم های ترسناک می شویم و هم می ترسیم ، بسیار مهم باشد.
این کهن الگو اغلب نمایانگر ایده های ناشناخته ، سرکوب شده ، کاستی ها ، ضعف ها و هرج و مرج برای یونگ بود. به طور کلی ، سایه شامل ویژگیهای غیرقابل قبول برای جامعه و گاهی توهین آمیز به اخلاق و اخلاق ما بود . یونگ تصور می کرد که بیان فرهنگی سایه ممکن است در رویاها و پیشگویی های ما شکل های تیره ای مانند شیاطین ، اژدها یا مارها ظاهر شود . جالب اینجاست که یونگ در کتاب کلاسیک خود در سال 1964 مرد و نمادهای او ، از تصویری از گودزیلا به عنوان نماینده سایه استفاده کرد. وی همچنین خاطرنشان کرد که این نیروی مخرب سایه یک جنبه سازنده نیز داشت ، به این معنا که گاهی اوقات برای ایجاد دوباره چیزها باید نابود شوند.
این ایده شبیه ایده ثانوس شرور در مجموعه فیلم انتقام جویان است که از سنگهای بی نهایت برای پاک کردن 50 درصد جمعیت جهان استفاده کرد تا بقیه افراد بتوانند با منابع بهتر زندگی کنند.
سر گاو پابلو پیکاسو همچنین نشان دهنده نیروهای مخرب و سازنده سایه است ، جایی که او دوچرخه را با برداشتن دسته و صندلی از بین برد و با اتصال صندلی به وسط فرمان ، سر گاو را ساخت.
زیگموند فروید به سراغ فیلم های ترسناک می رود
در درجه اول ، فیلم های ترسناک بر ایجاد احساس شوک ، وحشت و انزجار تمرکز می کنند. تفسیر روانشناختی دیگر این احساسات ممکن است از زیگموند فروید ناشی شودبه وی مفهوم “کاتارسیس” را ارائه کرد که به موجب آن رهایی احساسات قوی یا سرکوب شده درمانی است. ممکن است ایجاد ترس و احساسات مرتبط با تماشای یک فیلم ترسناک یک تجربه کاتارتیک باشد ، به ویژه به این دلیل که شخص داوطلبانه اجازه می دهد وحشت ایجاد شود و او آگاه است که در یک محیط امن قرار دارد (به عنوان مثال ، سینما ، خانه ، و غیره.). آنها می دانند که فیلم واقعی نیست ، مهم نیست که چقدر ترسناک یا شوکه شده باشند. علاوه بر این ، درست مانند توضیحات فروید برای کابوس های مکرر ، این امکان وجود دارد که تماشای فیلم های ترسناک به ما کمک کند تا احساس کنیم که می توانیم شرایط را هر چقدر هم که دشوار ، ترسناک یا کاهن باشد ، کنترل کنیم.
ارتباط ویژگی های شخصیتی
مارتین (2019) ، در بررسی 96 مطالعه ، دریافت که افزایش لذت و میل به تماشای فیلم های ترسناک با ترس کمتر و همدلی کمتر ارتباط دارد. جستجوی احساس با لذت وحشت ارتباط مثبت داشت اما به طور مداوم کمتر. به نظر می رسید مردان بیشتر از زنان از فیلم های ترسناک لذت می برند ، که بیشتر همدل هستند و مستعد اضطراب و انزجار هستند. جالب اینجاست که کودکان کوچکتر از شخصیت های افسانه ای تر ، مانند شیاطین و ارواح می ترسند ، اما ترس کودکان بزرگتر واقع بینانه تر است ، مانند جنایتکاران و قاتلان زنجیره ای . علاوه بر این ، افرادی که نمرات دستکاری و فریبکاری بالاتری داشتند ، هنگام تماشای این فیلم ها ناراحتی و انزجار خود را کاهش دادند. جای تعجب نیست که افرادی که دارای ضداجتماعی بیشتری هستندویژگی های اختلال شخصیت و همدلی کمتر فیلم های ترسناک خشن را ترجیح می دهند. سرانجام ، افراد با ثبات عاطفی بیشتر به راحتی نمی ترسند.
چه چیزی فیلم های ترسناک را ترسناک می کند؟
یکی از موفق ترین راه های ایجاد ترس ، استفاده از صدای بلند پس از سکوت طولانی است. این می تواند فریاد ، زنگ تلفن ، باد زوزه ، صدای افتادن شی یا شکستن شیشه باشد. به عنوان مثال ، صحنه قتل زیر دوش در فیلم سایکو به طور ناگهانی با موسیقی تکان دهنده همراه می شود ، جایی که بینندگان قبل از اینکه قهرمان به شدت با ضربات چاقو کشته شود به آرامش می رسند.
روش دیگر برای ایجاد وحشت شامل استفاده از موقعیت ها و اشیایی است که به طور طبیعی ما را بیشتر می ترساند. این نوع ترس اساس تطبیقی تکاملی دارد. به عنوان مثال ، تشخیص ادراکی موجودات سمی و خطرناک مانند مارها ، عنکبوتها ، حیوانات شکارچی و مکانهای تاریک حتی به قشر احتیاج ندارد! تشخیص بازتابی این خطرات خاص در ابتدا در ساختار زیر قشری آمیگدال ، که باعث ایجاد احساس فوری ترس می شود ، پردازش می شود. بلافاصله پس از این تشخیص ترسناک ، قشر ممکن است تشخیص دهد که شیء منحنی یک شلنگ آب است و نه یک مار. اما ترس قبلاً القا شده است!
فیلم های ترسناک و همه گیر
اسکریونر و همکاران (2021) گزارش داد افرادی که فیلم های ترسناک را دوست دارند ، اضطراب و ترس کمتری در ارتباط با ویروس کرونا احساس می کنند . آنها پیشنهاد کردند که تجربه احساسات منفی در طول فیلم ها به مخاطب اجازه می دهد تا در محیط کنترل شده با آنها کنار بیاید. بنابراین ، آنها ممکن است آمادگی بهتری برای چنین شرایطی در واقعیت داشته باشند. باز هم ، یافته های آنها یادآور پیشنهاد فروید است که می گوید نفس ممکن است از طریق مواجهه مکرر ترسناک ، احساس تسلط بر شرایط سخت ، مضر یا ترسناک را به دست آورد.
نتیجه
این امکان وجود دارد که فیلم های ترسناک صرف نظر از ارزش سرگرمی آنها ، به ما در یادگیری نحوه فرار از شکارچیان خطرناک و تنظیم احساسات ، عواطف و اعمال خود هنگام مواجهه با شرایط نامطلوب کمک کنند. با این حال ، فیلم های ترسناک ممکن است یک شمشیر دو لبه باشند. تماشای فیلم های ترسناک برای آنهایی که از نظر عاطفی کمتر پایدار هستند ، فقط می تواند اضطراب و ناراحتی روانی را تقویت کند ، نه تنها برای سایر فیلم های ترسناک بلکه برای واقعیت های زندگی ، مانند مرگ ، سرطان ، همه گیری و غیره.
این فرآیند یادگیری به عنوان حساسیت شناخته می شود ، یعنی یک محرک مکرر قدرت پاسخ را افزایش می دهد. برای آنهایی که از نظر عاطفی پایدارتر هستند ، تماشای فیلم های ترسناک در واقع ممکن است اضطراب و ناراحتی روانی را کاهش دهد ، فرایندی که به عنوان عادت شناخته می شود ، که در آن یک محرک مکرر قدرت پاسخ را کاهش می دهد. با این وجود ، شیفتگی مردم به فیلم های ترسناک یک راز متناقض است ، جایی که به طور کلی ، مردم به دنبال لذت هستند و از درد اجتناب می کنند. این یک راز است که هنوز در انتظار رمزگشایی است.
اگر هنگام تماشای فیلم ترسناک دچار اضطراب میشوید این مقاله را بخوانید