شش وضعیت خاص در فصل اسکیزوفرنی و شرایط مرتبط (اختلالات روان پریشی AKA) از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ، ویرایش پنجم (DSM-5) وجود دارد. اگرچه ممکن است به نظر می رسد که این موضوع بسیار قابل بررسی باشد، اما در واقع فقط به درک ترتیب علائم و مدت زمان آن بستگی دارد:

اختلالات طیف اسکیزوفرنی

روانگسیختگی :حداقل برای شش ماه، ترکیبی از حداقل دو علامت اختلال روانپریشی همانطور که در اینجا ذکر شده است.

ترکیب علائم اغلب توهم و/یا توهم همراه با مجموعه ای از علائم منفی است. همچنین غیرعادی نیست که علائم عمدتاً ماهیت نابسامان داشته باشند، همراه با برخی فعالیت های توهم. برخی از افراد مواردی را از هر دسته علائم تجربه می کنند. اگر قرار باشد کاتاتونیا رخ دهد، ممکن است در طول دوره ای مانند نمونه های بالا رخ دهد.

علاوه بر این، در اسکیزوفرنی، معمولاً یک مرحله پیش‌درومال مشخص وجود دارد که منجر به علائم شدیدتر مانند هذیان‌های مزمن، توهمات مکرر و بی‌سازمانی شدید می‌شود. (“Prodromal” یک اصطلاح فانتزی برای مقدمه علائم ظریف تر قبل از تبدیل شدن به روان پریشی است.) همچنین تمایل دارد که یک دوره کاهشی وجود داشته باشد که به عنوان “فاز باقیمانده” شناخته می شود قبل از اینکه یک دوره فروکش کند.

اسکیزوفرنی فرم :همانطور که در بالا ذکر شد، اما علائم فاز فعال یک ماه تا شش ماه طول می کشد. در حالی که برخی از افراد به طور دوره ای فقط چند ماه علائم را تجربه می کنند و تثبیت می شوند، بسیاری از مبتلایان به اسکیزوفرنی فرم به اسکیزوفرنی مبتلا می شوند.

اختلال روانی مختصر : به مدت یک روز تا یک ماه، فرد یک یا چند مورد از موارد زیر را تجربه می کند: توهم، هذیان یا فرآیند فکری بهم ریخته. ممکن است ترکیبی از آنها نیز وجود داشته باشد.

این اپیزود معمولاً به سرعت و در اثر یک عامل استرس زا روانی-اجتماعی رخ می دهد و بنابراین گاهی اوقات به عنوان ” روان پریشی واکنشی” شناخته می شود . فاز پرودرومال وجود ندارد و افراد اغلب در غیاب فاز باقیمانده به سرعت به عملکرد اولیه باز می گردند. توجه به این نکته مهم است که این تجربه به زمینه یکی از شرایط زیر که می تواند دارای ویژگی های روان پریشی باشد محدود نمی شود.

اختلال اسکیزوافکتیو : این وضعیت به راحتی به عنوان اسکیزوفرنی همراه با اختلال افسردگی اساسی یا دوقطبی تصور می شود و تمایل به مزمن شدن دارد. از نظر فنی، فرد باید حداقل دو هفته از علائم روانپریشی را تجربه کند و یک دوره خلقی کامل داشته باشد. وقتی اپیزود خلقی برطرف شد، حداقل دو هفته دیگر همچنان در ابتدا روان پریشی هستند. اگر فقط اپیزودهای افسردگی اساسی هستند که روی هم قرار می گیرند، اختلال اسکیزوافکتیو، نوع افسردگی اساسی است. اگر دوره های شیدایی / هیپومانیا / مختلط نیز رخ دهد، این اختلال اسکیزوافکتیو، نوع دوقطبی است.

اختلال هذیان: به سادگی، وجود هذیان/هذیان هایی که حداقل برای یک ماه، در غیاب هر گونه سابقه اسکیزوفرنی، باقی می مانند. هیچ وضعیت فعلی دیگری مانند اختلال عاطفی، اختلال شخصیت یا شرایط طیف OCD وجود ندارد که بخشی از آن باشد.

 

شرایط با ویژگی های روان پریشی

اکنون که نحوه تفکیک شرایط طیف اسکیزوفرنی روشن شده است، بیایید به نحوه تمایز آن ها از شرایطی که دارای ویژگی های روان پریشی هستند نگاه کنیم .

روان پریشی عاطفی: این بدان معناست که روان پریشی با افسردگی اساسی یا اختلال دوقطبی مرتبط است. در ابتدا، تشخیص این موضوع از اختلال اسکیزوافکتیو ممکن است سخت باشد. با این حال، تفاوت قابل توجه این است که روان پریشی فقط در طول یک دوره افسردگی اساسی، شیدایی یا مختلط رخ می دهد.

اختلال شخصیت مرزی : در اینجا، علائم روان پریشی به احتمال زیاد محدود به توهمات و هذیان ها و در نتیجه یک عارضه بین فردی است. برای نشان دادن، آسیب شناسی اختلال شخصیت مرزی (BPD) ناشی از ترس از رها شدن/رد شدن است. بنابراین، اگر فردی با BPD، مثلاً، در یک رابطه عاشقانه باشد و شریک زندگی او به دلیل احساس خفه شدن، درخواست فضا کند، بیمار BPD به طور انعکاسی این موضوع را به عنوان یک رها شدن در انتظار تضمین شده درک می کند، زیرا آنها غیرقابل قبول هستند، و “مطمئناً آنها چنین هستند.” تقلب کردن من با شخص دیگری.” بنابراین آنها متقاعد شده اند که به آنها خیانت می شود، شروع به جاسوسی از شریک زندگی خود می کنند. در همین حال، آنها ممکن است صداهایی را بشنوند که آنها خوب نیستند، زیرا اگر آنها بودند، این شخص خیانت نمی کرد. روی آنها

مشخص کننده هذیان OCD، احتکار، و اختلالات بدشکلی بدن : بیمار یک فرآیند فکری هذیانی مربوط به یکی از این شرایط دارد که فقط در زمینه یکی از این اختلالات رخ می دهد.

نمونه ای از این می تواند فردی مبتلا به OCD باشد که یک فکر یا تصویر مزاحم در ذهنش وارد شده است که برآمدگی بزرگی که هنگام رانندگی در جاده تاریک با آن مواجه شده اند ممکن است یک عابر پیاده بوده باشد. با وجود پشتیبان گیری و بررسی چندین بار، آنها متقاعد نشده اند که کسی را اصابت نکرده باشند. این طبیعت فردی است که OCD شدید دارد و سپس وسواس می‌کند: “اگر آن فرد به جنگل فرار کند و بر اثر خونریزی داخلی بمیرد چه؟” سپس آنها شروع به جست و جوی روزنامه ها برای یافتن افراد گمشده در منطقه می کنند که ممکن است در شب “دست انداز” ناپدید شده باشند و از رانندگی در آن حوالی می ترسند در صورتی که کسی ماشین آنها را بشناسد. در واقع، یک هذیان پارانوئید از وسواس تکامل یافته است.

اختلال هویت تجزیه ای :افراد مبتلا به DID اغلب شنیدن صداها را گزارش می دهند. با این حال، برای آنها غیرعادی نیست که بگویند صدای هویت های دیگر یا چیزی شبیه به آن را می شنوند که ما را ناامید می کند. آنها همچنین اغلب تمایل دارند که آنها را در ذهن خود توصیف کنند، به جای اینکه به نظر می رسد کسی در حال صحبت با آنها است، اما هیچ کس مانند سایر تجربیات روان پریشی آنجا نیست.

مثال DID اهمیت جمع آوری جزئیات بیشتر در مورد زمینه تجربه یک فرد را تا حد امکان نشان می دهد. ارجاع این بیمار به روانپزشک برای داروهای ضد روان پریشی فایده چندانی ندارد. هیچ دارویی نمی تواند هویت های جایگزین را ادغام یا مدیریت کند. آنها نیاز به تروما درمانی دارند .

اختلال شخصیت پارانوئید: در این شرایط افراد به انگیزه ها و نیات دیگران به شدت مشکوک هستند و همیشه اینگونه بوده اند. در حالی که افکار پارانوئید معمولا بیشتر یک سوءتفاهم دفاعی از داده ها هستند، اما گاهی اوقات به ابعاد توهم آمیز می رسند. (برای اطلاعات بیشتر، پارانویا در بیماری روانی را ببینید .

PTSD .:برخی از مبتلایان به PTSD ممکن استتجربه آسیب زا خودرا در قالب فعالیت های توهمآمیز دوبارهتجربه کنند. در اینجا، توهمات فقط در زمینه تروما اتفاق می افتد. اغلب اوقات این حالت جسمی است، مانند احساس گلوله یا زخم چاقو، یا دستان مجرم. مواقع دیگر ممکن استماهیت بویایی بیشتری داشتهباشند، مانند جانبازان جنگ که بوی گازوئیل، سوخت جت یا باروت مرتبط با یک رویداد آسیب‌زا را گزارش می‌کنند.

باید در نظر داشت که پزشکان همیشه باید این موضوع را رد کنند که یک وضعیت یا ماده زمینه‌ای پزشکی باعث تجربه روان‌پریشی شده است. این امر به ویژه در صورتی صادق است که فرد سابقه شخصی یا خانوادگی علائم یا سابقه ضربه نداشته باشد، یا علائم به طور ناگهانی ایجاد شده باشند یا ماهیت بسیار غیرعادی داشته باشند (همانطور که در این پست درباره تقلید پزشکی بحث شد.

در نهایت، شرایط فوق همیشه متقابل نیستند. این کاملاً ممکن است که فردی مبتلا به BPD ممکن است به اختلال افسردگی اساسی با ویژگی‌های روان‌پریشی نیز مبتلا باشد یا فردی ممکن است اسکیزوفرنی و PTSD داشته باشد. برای اطمینان از ارائه مراقبت مناسب، جمع آوری هرچه بیشتر اطلاعات در مورد تجارب روان پریشی برای درک دقیق تر، ضروری است.

مطالب مرتبط

منبع