پرخوری عصبی: یک بررسی جامع

تعریف پرخوری عصبی

پرخوری عصبی، یک اختلال در خوردن است که با اپیزودهای مکرر پرخوری مشخص می‌شود. در این حالت، فرد به طور ناگهانی مقدار زیادی غذا را در مدت زمان کوتاهی مصرف می‌کند و سپس ممکن است به رفتارهای جبرانی مانند استفراغ یا «پاکسازی» روی آورد. افرادی که به این اختلال دچارند، معمولاً کنترل چندانی بر عادات غذایی خود ندارند. به عنوان مثال، ممکن است در کمتر از یک ساعت، حدود ۳۴۰۰ کالری و یا حتی در یک بازه ۸ ساعته تا ۲۰۰۰۰ کالری غذا بخورند.

آگاهی و ترس از ناتوانی

افراد مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً از وضعیت خود آگاهند و از ناتوانی در کنترل پرخوری می‌ترسند. بعد از هر اپیزود پرخوری، ممکن است به رفتارهای پاکسازی مانند استفراغ خود القا شده یا از دیورتیک‌ها و ملین‌ها استفاده کنند. این چرخه پرخوری و پاکسازی به طور مخفیانه و با احساس شرم و آرامش متناوب ادامه می‌یابد.

وضعیت وزنی و نگرانی‌ها

در مقایسه با افرادی که به بی‌اشتهایی مبتلا هستند، افرادی که دچار پرخوری عصبی‌اند، معمولاً می‌توانند وزن طبیعی خود را حفظ کنند. اما مانند بیماران بی‌اشتهایی، آن‌ها نیز از افزایش وزن هراس دارند و به شدت خواهان کاهش وزن و رضایت از اندازه و شکل بدن خود هستند. این چرخه پرخوری و پاکسازی معمولاً چندین بار در هفته تکرار می‌شود. همچنین، این افراد ممکن است با اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب و مشکلات سوء مصرف مواد نیز مواجه شوند. عوارض فیزیکی ناشی از پاکسازی شامل عدم تعادل الکترولیت‌ها، مشکلات گوارشی و مشکلات دندانی است.

شیوع پرخوری عصبی

برآوردها نشان می‌دهد که ۱ تا ۴ درصد از زنان در طول زندگی خود به پرخوری عصبی مبتلا می‌شوند. به طور کلی مردان به مراتب کمتر از زنان به این اختلال دچار می‌شوند. بیشتر موارد معمولاً در اواخر نوجوانی و اوایل دهه ۲۰ سالگی شروع می‌شوند، اما ممکن است تا دهه ۳۰ یا ۴۰ زندگی نیز ناشناخته باقی بمانند.

علائم پرخوری عصبی

طبق معیارهای DSM-5، علائم رایج پرخوری عصبی شامل موارد زیر است:

• پرخوری مکرر: خوردن مقدار زیادی غذا در یک بازه زمانی مشخص، مانند دو ساعت.
• عدم کنترل بر غذا خوردن: احساس ناتوانی در متوقف کردن یا کنترل نوع و مقدار غذایی که مصرف می‌شود.
• رفتارهای جبرانی: انجام اقداماتی مانند استفراغ خود القا شده، سوءاستفاده از ملین‌ها و دیورتیک‌ها، روزه‌داری و ورزش بیش از حد.
• خودارزیابی منفی: ارزیابی منفی از خود تحت تأثیر شکل و وزن بدن.
• مشکلات فیزیکی: شامل التهاب مزمن گلو، غدد متورم در گردن، فرسایش مینای دندان، اختلال ریفلاکس معده به مری (GERD) و مشکلات کلیوی ناشی از سوء مصرف دیورتیک‌ها.

پرخوری عصبی بر اساس تعداد رفتارهای جبرانی نامناسب در هر هفته به چهار دسته خفیف، متوسط، شدید و بسیار شدید تقسیم می‌شود.

علل پرخوری عصبی

پرخوری عصبی فراتر از یک مشکل غذایی است و عوامل زیر می‌توانند در بروز این اختلال نقش داشته باشند:

• فرهنگ: فشار اجتماعی بر زنان برای تطابق با ایده‌آل‌های زیبایی و تصویرسازی‌های غیرواقعی.
• خانواده: وجود سابقه خانوادگی بولیمیا و انتقادات والدین از ظاهر فرزندان.
• رویدادهای استرس‌زا: تغییرات زندگی و رویدادهای آسیب‌زا مانند تجاوز جنسی.
• ویژگی‌های شخصیتی: عزت نفس پایین و ناتوانی در کنترل احساسات.
• عوامل بیولوژیکی: تأثیر ژن‌ها، هورمون‌ها و دیگر عوامل زیستی.

درمان پرخوری عصبی

درمان پرخوری عصبی معمولاً شامل ترکیبی از گزینه‌ها است که به نیازهای فردی بستگی دارد. این گزینه‌ها شامل:

• مشاوره تغذیه و روان‌درمانی: درمان شناختی-رفتاری به کاهش یا از بین بردن پرخوری و پاکسازی کمک می‌کند.
• داروهای ضد افسردگی: مانند فلوکستین (پروزاک) که تنها دارویی است که FDA برای درمان پرخوری عصبی تأیید کرده و می‌تواند علائم را کاهش دهد.
• درمان شناختی-رفتاری: به تغییر رفتارهای پرخوری و پاکسازی و بهبود نگرش نسبت به غذا کمک می‌کند. این درمان می‌تواند به‌صورت فردی یا در گروه انجام شود.