پرخوری عصبی چیست؟پرخوری عصبی یک اختلال خوردن است که با اپیزودهای پرخوری – مصرف سریع مقدار زیادی غذا – و به دنبال آن رفتارهای جبرانی، معمولاً استفراغ یا «پاکسازی» مشخص می شود. افرادی که مبتلا به بولیمیک هستند اغلب بر روی غذا خوردن خود کنترل ندارند. یک مبتلا به بولیمیک می تواند 3400 کالری در کمتر از یک ساعت و 20000 کالری در 8 ساعت مصرف کند.
افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب می دانند که مشکلی دارند و از ناتوانی خود در ترک غذا می ترسند. پس از پرخوری، پاکسازی انجام می شود – یعنی استفراغ خود القا شده یا سوء استفاده از دیورتیک ها یا ملین ها. پرخوری و پاکسازی اغلب به صورت مخفیانه انجام می‌شود و احساس شرم به تناوب با آرامش انجام می‌شود.
برخلاف افراد مبتلا به بی اشتهایی ، افراد مبتلا به بولیمیا می توانند وزن طبیعی خود را برای سن خود حفظ کنند. اما مانند افراد مبتلا به بی اشتهایی، آنها اغلب از افزایش وزن می ترسند ، به شدت می خواهند وزن کم کنند، و به شدت از اندازه و شکل بدن خود ناراضی هستند، که ممکن است توضیح دهد که چرا رفتار بولیمیک اغلب در خفا انجام می شود. چرخه پرخوری و پاکسازی معمولاً چند بار در هفته تکرار می شود. مانند بی اشتهایی، افراد مبتلا به بولیمیا اغلب دارای بیماری های روانی مانند افسردگی ، اضطراب و مشکلات سوء مصرف مواد هستند. بسیاری از اختلالات فیزیکی ناشی از پاکسازی، از جمله عدم تعادل الکترولیت، مشکلات گوارشی، و مشکلات دندانی است.
تخمین زده می شود که یک تا چهار درصد از زنان در طول زندگی خود به پرخوری عصبی مبتلا هستند. شیوع این بیماری در مردان ناشناخته است، اما پرخوری عصبی در مردان بسیار کمتر از زنان است. اکثر موارد در اواخر نوجوانی و اوایل دهه 20 شروع می شوند، اما می توانند تا دهه 30 یا 40 زندگی ناشناخته باقی بمانند.
پرخوری عصبی چیست؟
علائم
طبق DSM-5 ، علائم رایج پرخوری عصبی عبارتند از:
-
دوره‌های مکرر پرخوری، که مشخصه آن خوردن در یک بازه زمانی مشخص – مثلاً دو ساعت – مقدار غذای بسیار بزرگ‌تر از چیزی است که بیشتر مردم می‌خورند.
-
احساسی که فرد نمی تواند غذا خوردن را متوقف کند یا کنترل کند که چه چیزی یا چه مقدار می خورد
-
رفتارهای جبرانی مکرر برای جلوگیری از افزایش وزن، مانند استفراغ ناشی از خود. استفاده نادرست از ملین ها، دیورتیک ها، تنقیه یا سایر داروها؛ روزه داری؛ و ورزش بیش از حد
-
خودارزیابی تحت تأثیر شکل و وزن بدن است
-
منحصراً با بی اشتهایی عصبی رخ نمی دهد
-
به طور مزمن ملتهب و گلو درد
-
غدد متورم در گردن و زیر فک
-
مینای دندان فرسوده و دندان های حساس و پوسیده فزاینده در نتیجه قرار گرفتن در معرض اسیدهای معده
-
اختلال رفلاکس اسید (اختلال ریفلاکس معده به مری یا GERD)
-
ناراحتی و تحریک روده در اثر سوء مصرف ملین ها
-
مشکلات کلیوی ناشی از سوء مصرف دیورتیک ها
-
کم آبی شدید ناشی از پاکسازی مایعات
بولیمیا بر اساس تعداد رفتارهای جبرانی نامناسبی که هر هفته اتفاق می افتد به عنوان خفیف، متوسط، شدید یا شدید طبقه بندی می شود.
علل
بولیمیا چیزی بیش از یک مشکل صرف غذا است. پرخوری می تواند با رژیم غذایی ، استرس ، یا احساسات ناراحت کننده مانند خشم یا غم ایجاد شود. پاکسازی و سایر اقدامات برای جلوگیری از افزایش وزن راه هایی برای افراد مبتلا به بولیمیا هستند تا کنترل بیشتری بر زندگی خود داشته باشند و استرس و اضطراب را کاهش دهند . هیچ دلیل شناخته شده ای برای بولیمیا وجود ندارد، اما برخی از عوامل ممکن است نقش داشته باشند.
-
فرهنگ . زنان در ایالات متحده تحت فشار دائمی هستند تا با ایده آل خاصی از زیبایی مطابقت داشته باشند . تصاویر زنان بی عیب و نقص در همه جا باعث می شود زنان احساس خوبی نسبت به بدن خود نداشته باشند. مردان نیز به طور فزاینده ای برای داشتن اندامی عالی احساس فشار می کنند.
-
خانواده . کسانی که مادر یا خواهری دارند که بولیمیا دارند بیشتر در معرض ابتلا به بولیمیا هستند. والدینی که ظاهرشان را مهم می دانند، خودشان رژیم غذایی می گیرند یا بدن فرزندانشان را مورد انتقاد قرار می دهند، بیشتر احتمال دارد بچه ای مبتلا به بولیمیا داشته باشند.
-
تغییرات زندگی یا رویدادهای استرس زا . رویدادهای آسیب زا، مانند تجاوز جنسی، و همچنین عوامل استرس زا، مانند شروع یک شغل جدید ، می توانند باعث پرخوری عصبی شوند.
-
شخصیت صفات . افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است عزت نفس پایینی داشته باشندو احساس ناامیدی کنند. آنها ممکن است بسیار بد خلق باشند و در ابراز خشم یا کنترل رفتارهای تکانشیمشکل داشته باشند.
-
زیست شناسی . ژن ها ، هورمون ها و سایر عوامل بیولوژیکی ممکن است در ایجاد بولیمیا نقش داشته باشند.
پرخوری عصبی چیست؟
رفتار
مانند بی اشتهایی، درمان پرخوری عصبی اغلب شامل ترکیبی از گزینه ها است و به نیازهای فردی بستگی دارد.
برای کاهش یا از بین بردن پرخوری و پاکسازی، بیمار ممکن است تحت مشاوره تغذیه و روان درمانی ، به ویژه درمان شناختی- رفتاری قرار گیرد و برای او دارو تجویز شود . برخی از داروهای ضد افسردگی – مانند فلوکستین (پروزاک)، تنها دارویی که توسط FDA برای درمان پرخوری عصبی تایید شده است – ممکن است به بیمارانی که از افسردگی و اضطراب نیز رنج می برند کمک کند . به نظر می رسد این دارو همچنین به کاهش پرخوری و پاکسازی و همچنین احتمال عود کمک می کند و می تواند نگرش های غذایی را بهبود بخشد.
شناختی-رفتاری درمان متناسب با درمان پرخوری عصبی نیز نشان داده شده است که در تغییر پرخوری و رفتار پاکسازی و بهبود نگرش نسبت به خوردن موثر است. درمان ممکن است یک به یک یا در یک محیط گروهی انجام شود.
اختلالات خوردن پیچیده و چالش برانگیز هستند و تحقیقات رفتاری، روانشناختی و علوم اعصاب در مورد اختلالات خوردن در مورد علل و درمان ادامه دارد. محققان همچنین در حال کار بر روی تعریف فرآیندهای اساسی درگیر در اختلالات، درک عوامل خطر، شناسایی نشانگرهای بیولوژیکی این اختلال و توسعه داروهایی هستند که مسیرهای خاصی را هدف قرار می دهند که بر رفتار خوردن تاثیر می گذارد. تصویربرداری عصبی و مطالعات ژنتیکی ممکن است سرنخ هایی برای پاسخ های فردی به درمان های خاص ارائه دهد.