• غمگینی

• ضرر – زیان

• افسردگی

• تنهایی

• پریشانی

• نگرانی یا اضطراب در مورد رفاه فرزندشان

• از دست دادن هدف و معنا در زندگی

• افزایش تنش های زناشویی

اگر والدین بیش از حد و برای مدت طولانی گریه می کنند و به خصوص اگر زندگی روزمره و کار با مشکل مواجه می شود، کمک حرفه ای توصیه می شود.

طبیعی است که کودکان پس از رسیدن به یک مرحله رشد خاص، خانه والدین را ترک کنند و سندرم آشیانه خالی معمولاً آنقدر بد نیست که والدین ممکن است از آن ترس داشته باشند، تا زمانی که پیوندی پایدار و سالم با فرزند خود ایجاد کرده باشند. از سوی دیگر، اگر والدین و فرزند رابطه ای متضاد، جدایی، خصومت یا کینه داشته باشند، هم والدین و هم فرزند ممکن است پس از خروج کودک از خانه دچار آشفتگی عاطفی شوند. بهترین نتیجه شامل یک رابطه معنادار و حمایت بین همه افراد است. یک رابطه مثبت به همه طرفین فرصت خوبی برای تعامل سالم می دهد، که برای بزرگسالان جوان که به سمت استقلال حرکت می کنند و همچنین برای والدینی که در سنین بالا هستند ضروری است.

دستور سندرم آشیانه خالی، به روز رسانی هویت فرد، تغییر شکل آن از یکی از والدین کودک به والدین یک کودک بالغ است. این یک تعدیل است که می توان انتظار داشت زمان ببرد.

اگر تنهایی ، افسردگی یا غم و اندوه در زندگی روزمره غلبه کند یا مانع از زندگی روزمره شود، ممکن است درمان با یک پزشک مجاز مراقبت های بهداشتی عاقلانه باشد .

برای بسیاری، مقابله با لانه خالی با حفظ تماس با کودک کاهش می یابد. والدین می توانند از طریق پیامک هفتگی، ایمیل یا تماس تلفنی با فرزند خود در ارتباط باشند. در مواقع استرس و تنهایی، دستیابی به حمایت اجتماعی نیز می تواند مفید باشد، به ویژه از سوی والدینی که در موقعیت مشابهی قرار دارند. علاوه بر این، خودمراقبتی مجدانه – در قالب یک رژیم غذایی سالم ، خواب فراوان، ورزش و استراحت – توصیه می شود.

برخی از افراد به جای تمرکز بر خروج کودک، با معطوف کردن توجه خود به سرگرمی‌ها، سفر، دوستی‌ها و اهداف شغلی یا تحصیلی با این انتقال کنار می‌آیند .

سندروم آشیانه خالی