این مبتلایان به سختی از خواب بیدار می شوند، به سختی حرکت می کنند، احساس گیجی می کنند و گاهی اوقات نیز تحریک پذیر هستند. ممکن است یک نفر از دقیقه تا چند ساعت طول بکشد تا به طور کامل بیدار شود. این افراد حتی ممکن است 9 ساعت در روز بخوابند، بدون اینکه احساس شادابی کنند. برای تشخیص اختلال پرخوابی، فرد باید حداقل سه بار در هفته علائم زیر را داشته باشد.

علائم و نشانه های پرخوابی، همانطور که توسط DSM-5 فهرست شده است :

• خواب آلودگی بیش از حد، با وجود داشتن حداقل هفت ساعت خواب در شب

• چرت زدن های مکرر در طول روز یا خوابیدن در همان روز

• خواب شبانه غیر ترمیمی که بیش از هفت ساعت طول می کشد

• مشکل در بیدار شدن کامل از خواب طولانی و احساس گیجی یا گیجی که ممکن است چند دقیقه یا چند ساعت طول بکشد.

• افزایش زمان خواب (تا 14 تا 18 ساعت در روز)

• ناراحتی یا اختلال قابل توجه در عملکرد در نتیجه خواب زیاد

اگر علائم کمتر از یک ماه طول بکشد، اختلال پرخوابی حاد در نظر گرفته می شود. اگر علائم یک تا سه ماه طول بکشد، وضعیت تحت حاد در نظر گرفته می شود. اگر علائم بیش از سه ماه طول بکشد، این وضعیت پایدار در نظر گرفته می شود.

سایر علائم احتمالی:

• اضطراب

• افزایش تحریک

• کاهش انرژی

• بی قراری

• تفکر کند

• گفتار آهسته

• از دست دادن اشتها

• توهمات

• مشکلات حافظه

• ناتوانی در کار، خانه یا اجتماعی

برای تشخیص پرخوابی، خواب آلودگی بیش از حد نمی تواند به دلیل اثرات فیزیولوژیکی یک ماده یا یک وضعیت پزشکی عمومی باشد.

درباره پرخوابی چه میدانید؟

سوء مصرف مواد مخدر یا الکل می تواند باعث پرخوابی شود. سایر اختلالات خواب نیز می توانند باعث آن شوند، از جمله نارکولپسی یا آپنه خواب، یا اختلال در عملکرد سیستم عصبی خودمختار . مشکلات فیزیکی، مانند تومور، ضربه به سر ، یا آسیب به سیستم عصبی مرکزی نیز می تواند باعث این بیماری شود. علاوه بر این، داروها یا ترک دارو نیز ممکن است باعث پرخوابی شود. سایر عوامل احتمالی شامل شرایط پزشکی از جمله مولتیپل اسکلروزیس، افسردگی ، آنسفالیت، صرع یا چاقی است. و برخی از افراد به نظر می رسد استعداد ژنتیکی برای پرخوابی دارند.

ممکن است آمفتامین، متیل فنیدات یا مودافینیل تجویز شود. سایر داروهای ممکن برای درمان عبارتند از کلونیدین، لوودوپا، بروموکریپتین، داروهای ضد افسردگی و مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs). تغییرات سبک زندگی ممکن است کمک کند. رژیم غذایی بهتر و همچنین اجتناب از فعالیت های اجتماعی یا کار شبانه که زمان خواب را به تعویق می اندازد نیز می تواند کمک کننده باشد.

به پزشک مراقبت های اولیه خود مراجعه کنید اگر:

• مکرراً نمی توان در شب به خواب رفت

• همیشه در طول روز احساس خستگی کنید

ممکن است پزشک شما را به یک متخصص خواب ارجاع دهد. اختلالات خواب را می توان به طور موثر درمان کرد.

اگر میخواهید درباره بیخوابی بدانید این مقاله را مطالعه کنید.

منبع