خطرات خواب زیاد
در دنیایی که اکثر ما در تلاش برای داشتن خواب کافی هستیم، به نظر می‌رسد زیاد خوابیدن یک مشکل لوکس باشد. اما واقعیت این است که اینطور نیست. پرخوابی، مانند کم‌خوابی، می‌تواند نشانه‌ای از اختلال خواب باشد و به مشکلات سلامت روانی مانند افسردگی مرتبط باشد. در واقع، خوابیدن زیاد ممکن است به این معنا باشد که فرد کیفیت خواب مناسبی ندارد و می‌تواند نشانه‌ای از اختلالات خوابیدن بالینی مثل آپنه انسدادی خواب یا نارکولپسی باشد.
ارتباط خواب زیاد و خطرات سلامتی
خواب زیاد می‌تواند با خطرات جدی سلامتی همراه باشد، مشابه خطرات ناشی از کم‌خوابی. این خطرات شامل بیماری‌های قلبی، مشکلات متابولیک مانند دیابت و چاقی، و مسائل شناختی مثل مشکلات حافظه است. جالب است بدانید که افرادی که به طور مداوم بیش از حد می‌خوابند، خطر مرگ و میر بالاتری دارند.
ما معمولاً درباره خطرات کم‌خوابی صحبت می‌کنیم، اما پرخوابی نیز موضوعی است که نباید نادیده گرفته شود. پرخوابی به معنای خوابیدن بیش از حد و خواب‌آلودگی در طول روز است و علائم خاص خود را دارد:
- خوابیدن برای ساعات طولانی در شب (معمولاً بیشتر از هفت تا هشت ساعت).
- مشکل در بیدار شدن در صبح (از جمله خوابیدن از طریق زنگ هشدار).
- مشکل در برخاستن از رختخواب و شروع روز.
- گیجی و خواب‌آلودگی در طول روز.
- مشکل در تمرکز.
خواب زیاد: یک نیاز یا یک مشکل؟
قبل از هر چیز، باید بدانیم که هیچ مقدار واحدی از خوابیدن وجود ندارد که برای همه افراد مناسب باشد. نیاز خوابیدن فردی هست و به عوامل مختلفی بستگی دارد:
- ژنتیک: ژن‌های شما تأثیر زیادی بر ریتم شبانه‌روزی و انگیزه خواب شما دارند.
- سن: ممکن است در ۲۰ سالگی به هفت ساعت خواب نیاز داشته باشید، اما در ۵۰ یا ۶۰ سالگی به هشت ساعت یا حتی شش و نیم ساعت نیاز پیدا کنید.
- سطح فعالیت: هر چه بیشتر فعال باشید، ممکن است به خواب بیشتری نیاز داشته باشید.
- سلامتی: در زمان بیماری یا مشکلات سلامتی، معمولاً به استراحت بیشتری نیاز داریم.
- شرایط زندگی: استرس و تغییرات زندگی می‌توانند به طور موقت نیاز شما به خواب را افزایش دهند.
به‌طور کلی، بیشتر بزرگسالان به طور معمول به حدود هفت تا نه ساعت خواب شبانه نیاز دارند. اگر به طور مداوم بیش از نه ساعت می‌خوابید و هنوز احساس خستگی می‌کنید، این می‌تواند نشانه‌ای از پرخوابی باشد و باید به دلایل آن توجه کنید.
پرخوابی و افسردگی
پرخوابی به ویژه در میان بزرگسالان و نوجوانان می‌تواند نشانه‌ای از افسردگی باشد. در واقع، تخمین زده می‌شود که ۴۰ درصد یا بیشتر از بزرگسالان زیر ۳۰ سال مبتلا به افسردگی، پرخوابی را تجربه می‌کنند. در افراد مسن نیز، اگرچه بی‌خوابی شایع‌تر است، اما بسیاری از آنها نیز ممکن است به دلیل افسردگی، پرخوابی داشته باشند.
مطالعات نشان می‌دهد که افراد مبتلا به افسردگی ممکن است همزمان به بی‌خوابی و پرخوابی دچار شوند. این افراد احتمال بیشتری دارند که افسردگی شدیدتری را تجربه کنند و در معرض خطر بالاتری از خودکشی و اختلالات دیگر باشند.
پرخوابی
پرخوابی می‌تواند به دلیل اختلالات مختلفی ایجاد شود. برخی از این اختلالات عبارتند از:
- نارکولپسی: اختلالی که در آن فرد نمی‌تواند چرخه خواب و بیداری را کنترل کند و در طول روز دچار خواب‌آلودگی مفرط می‌شود.
- سندرم پای بی‌قرار: افرادی که این سندرم را دارند، احساس ناراحتی در پاها دارند و این موضوع خواب آنها را مختل می‌کند.
- آپنه انسدادی: افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، در طول خوابیدن دچار مشکل تنفس می‌شوند و کیفیت خواب آنها کاهش می‌یابد.
- پرخوابی ایدیوپاتیک: برخی افراد بدون دلیل مشخص بیش از حد می‌خوابند و در طول روز احساس خستگی می‌کنند.
چگونه با پرخوابی مقابله کنیم؟
اگر شما هم در طول روز بیش از حد خواب‌آلود هستید یا احساس خستگی می‌کنید، مهم است که با پزشک خود مشورت کنید. در اینجا چند نکته برای بهبود کیفیت خواب و کاهش پرخوابی آورده شده است:
- الکل را محدود کنید: مصرف الکل می‌تواند به ریتم خواب آسیب بزند و کیفیت را کاهش دهد.
- از کم‌خوابی خودداری کنید: کم‌خوابی می‌تواند منجر به پرخوابی شود. سعی کنید به یک برنامه منظم پایبند باشید.
- ثبات در خواب: سعی کنید مقدار مناسب خواب خود را شناسایی کرده و برنامه‌ای تنظیم کنید که به شما کمک کند به طور منظم به آن دست یابید.
با توجه به این نکات و مشورت با پزشک، می‌توانید به کاهش پرخوابی خود کمک کنید.
نوشته های مرتبط
