خطرات شگفت انگیز زیاد خوابیدن.خطرات شگفت انگیز زیاد خوابیدن.در دنیایی که بسیاری از ما در تلاش برای داشتن خواب کافی هستیم، مسئله خواب زیاد ممکن است مشکلی لوکس به نظر برسد.

در واقع اینطور نیست. مانند خواب ناکافی، پرخوابی نیز نشانه اختلال خواب است. ممکن است با یک مشکل سلامت روان مانند افسردگی مرتبط باشد. اغلب این سیگنالی است که یک فرد کیفیت خواب ضعیفی را تجربه می کند و می تواند نشانه ای از اختلال خواب بالینی ، از جمله آپنه انسدادی خواب یا نارکولپسی باشد.

خواب زیاد با بسیاری از خطرات سلامتی مانند کم خوابی، از جمله بیماری قلبی، مشکلات متابولیک مانند دیابت و چاقی، و مشکلات شناختی از جمله مشکل در حافظه مرتبط است . مشابه افرادی که خیلی کم می خوابند، افرادی که زیاد می خوابند، خطر مرگ و میر کلی بالاتری دارند.

ما در مورد خواب ناکافی و خطراتی که کمبود خواب برای سلامت جسمانی، خلق و خو، روابط و عملکرد ایجاد می کند، زیاد صحبت می کنیم. اما زیاد خوابیدن چیزی نیست که بتوان نادیده گرفت.

پرخوابی اصطلاح بالینی برای خواب زیاد و خواب آلودگی بیش از حد در طول روز است. پرخوابی مانند همتای خود، بی خوابی، چندین علامت اصلی دارد:

• خوابیدن برای ساعات طولانی در شب (معمولاً فراتر از حد معمول هفت تا هشت ساعته).

• مشکل در بیدار شدن در صبح (از جمله خوابیدن از طریق زنگ هشدار).

• مشکل برخاستن از رختخواب و شروع روز.

• گیجی روشن و خاموش یا به طور مداوم در طول روز.

• مشکل در تمرکز

چیزی که من در اینجا در مورد آن صحبت نمی کنم، خواب اضافی یک بار در ماه آبی است که ممکن است پس از کوتاه شدن ناگهانی خواب به آن نیاز داشته باشید. این اتفاق برای همه می افتد. اگر ثبات را در اولویت برنامه خواب خود قرار می دهید، نباید اغلب این اتفاق بیفتد.

چقدر خواب زیاد است؟

قبلاً گفته ام: هیچ مقدار واحدی از خواب وجود ندارد که برای همه اعمال شود. نیازهای خواب فردی هستند. آنها بر اساس تعدادی از عوامل هستند:

 ژنتیک : ژن های شما هم بر ریتم شبانه روزی و هم بر انگیزه خواب درونی شما، دو سیستم اولیه بیولوژیکی خواب تأثیر می گذارند

سن شما :ممکن است متوجه شوید که در 20 سالگی به هفت ساعت و در 50 یا 60 سالگی به هشت ساعت – یا شش و نیم – نیاز دارید.

سطح فعالیت شما : خواب زمان بهبودی بدن پس از فعالیت است. هر چه بیشتر فعال باشید، ممکن است به خواب بیشتری نیاز داشته باشید.

سلامتی شما: هنگام مقابله با مشکلات سلامتی، اغلب به استراحت اضافی نیاز داریم. این در مورد بیماری‌های کوتاه‌مدت مانند سرماخوردگی و آنفولانزا، و همچنین شرایط طولانی‌مدت یا مزمن – از آرتریت گرفته تا سرطان – صادق است.

شرایط زندگی شما : استرس و دوره های تغییر یا آشفتگی می تواند به طور موقت نیاز شما را به خواب افزایش دهد. (در عین حال، این نیروها اغلب خواب را دشوار می کنند.) اگر استرس مزمن باشد، می تواند بدهی مزمن خواب ایجاد کند. و این فقط رویدادهای منفی یا ناخواسته زندگی نیستند که می توانند نیاز به خواب را افزایش دهند: تغییرات بزرگ زندگی که مثبت هستند نیز می توانند به خواب بیشتری نیاز داشته باشند!

همه اینها گفته شد، اکثر ما، در طول زندگی بزرگسالی خود، به طور معمول در حدود هفت تا نه ساعت خواب شبانه نیاز داریم. شما ممکن است فردی باشید که به شش یا شش و نیم نیاز دارید. اما بعید است که بجز تعداد بسیار کمی از ما بتوانیم بهترین عملکرد خود را در پنج ساعت خواب شبانه یا کمتر احساس کنیم. این موضوع در انتهای دیگر محدوده نیز صادق است. برخی افراد به 9 ساعت خواب در شبانه روز نیاز دارند. اما اگر به طور منظم بیش از نه ساعت می‌خوابید و همچنان احساس خستگی و خستگی می‌کنید، این نشانه‌ای از این است که بیش از حد می‌خوابید – و وقت آن است که نگاهی به علت آن بیاندازید.

پرخوابی و افسردگی

به خصوص در میان بزرگسالان و نوجوانان ، پرخوابی می تواند نشانه افسردگی باشد. اندازه گیری خواب نوجوانان می تواند دشوار باشد، زیرا آنها معمولاً الگوهای خواب بسیار متفاوتی با ما بزرگسالان دارند. اما خواب آلودگی بیش از حد و خوابیدن در نوجوانان و جوانان می تواند یک پرچم قرمز باشد. تخمین زده می شود که 40 درصد یا بیشتر از بزرگسالان زیر 30 سال مبتلا به افسردگی، پرخوابی را تجربه می کنند.

پرخوابی تنها در میان جوانان مبتلا به افسردگی یک مشکل نیست. در میان افراد مسن، علائم بی خوابی ممکن است شایع تر باشد. اما بسیاری از افراد مسن نیز پرخوابی را در ارتباط با افسردگی تجربه می کنند. به ویژه زنان، اگر افسرده باشند، ممکن است بیش از حد بخوابند و در طول روز احساس خستگی مفرط کنند.

همچنین مهم است که به یاد داشته باشید که در میان افراد مبتلا به افسردگی، مشکلات خواب اغلب به شکل‌های متغیر و متغیر است. افراد مبتلا به افسردگی ممکن است علائم بی خوابی و پرخوابی را تجربه کنند. مطالعه‌ای در سال 2014 بررسی کرد که بی‌خوابی و پرخوابی با هم در بزرگسالان مبتلا به افسردگی در ایالات متحده چقدر اتفاق می‌افتد. آنها همچنین ویژگی های مشترک و چشمگیر دیگری پیدا کردند. افراد مبتلا به افسردگی که هم بی خوابی و هم پرخوابی را نشان می دادند، دارای موارد زیر بودند:

• افسردگی شدیدتر

• میزان بالاتری از خودکشی برنامه ریزی و اقدام به خودکشی.

• نرخ بالای اختلال کنترل تکانه .

• احتمال اختلال مصرف مواد مخدر بیشتر است.

این افراد همچنین احتمال بیشتری داشت که تحت درمان سلامت روانی قرار بگیرند و به احتمال زیاد داروهای ضد افسردگی مصرف کنند .

مطالعه دیگری که در سال جاری منتشر شد نشان داد که در میان افرادی که تشخیص افسردگی اساسی دریافت کرده بودند، اندکی کمتر از یک سوم به بی‌خوابی و پرخوابی مبتلا بودند. بر اساس این مطالعه، این افراد دو تا سه برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال دوقطبی بودند .

به دلیل ارتباط نزدیک و پیچیده بین خواب، ریتم‌های شبانه‌روزی و افسردگی، منطقی است که افسردگی شدیدتر اغلب همراه با مشکلات خواب شدیدتر، متغیر و گسترده‌تر – از جمله تمایل به خواب بیش از حد – باشد. علت و معلول این روابط معمولاً مشخص نیست: ما اغلب نمی دانیم که آیا مشکلات خواب از جمله پرخوابی منجر به افسردگی می شود یا نتیجه افسردگی است یا برخی از هر دو. آنچه ما می دانیم این است که این شرایط اغلب با هم همراه هستند.

زمانی که پرخوابی نشانه اختلال خواب است

اختلالات خواب همیشه خواب کافی را سخت تر نمی کند. آنها همچنین با کیفیت خواب تداخل می کنند و گاهی باعث خواب آلودگی بیش از حد و پرخوابی می شوند. هرگونه اختلال خواب یا مشکلی که باعث کم خوابی شود، می تواند منجر به خواب آلودگی بیش از حد در طول روز و تمایل به پرخوابی شود تا کمبود خواب جبران شود. اما پرخوابی به طور خاص با چند اختلال خواب مرتبط است:

نارکولپسی :نارکولپسی یک اختلال خواب مبتنی بر عصبی است که در آن مغز توانایی کنترل چرخه خواب و بیداری را ندارد. افراد مبتلا به نارکولپسی خستگی مفرط در طول روز و اغلب میل شدید و غیرقابل کنترل به خواب در طول روز را تجربه می کنند. آنها اغلب در شب بی خوابی را تجربه می کنند. از آنجایی که خواب آنها بسیار مختل است و در خواب خوب در شب مشکل دارند، افراد مبتلا به نارکولپسی ممکن است در مجموع بیش از حد نخوابند. اما خواب‌آلودگی بیش از حد مداوم و تمایل آنها به خواب در طول روز، شکل خاصی از پرخوابی است.

سندرم پای بیقرار (RLS) :افراد مبتلا به سندروم پای بیقرار احساس گزگز، انقباض، احساس “خزنده خزنده” در پاها را تجربه می کنند. این احساسات ناراحت کننده نیاز اغلب فوری به حرکت دادن پاها را ایجاد می کند. علائم RLS اغلب زمانی احساس می شود که فرد برای مدتی ثابت دراز کشیده و اغلب در شب شدیدتر است. افراد مبتلا به RLS معمولاً علائم بی خوابی را تجربه می کنند – احساسات ناخوشایند شبانه در پاهای آنها خوابیدن و به خواب ماندن را بسیار دشوار می کند. در نتیجه، افرادی که از RLS رنج می برند، اغلب با خواب آلودگی بیش از حد در روز کنار می آیند و ممکن است بیش از حد بخوابند، زیرا در طول شب هفت یا هشت ساعته خود، استراحت باکیفیت مورد نیاز خود را دریافت نمی کنند.

آپنه انسدادی خواب :افراد مبتلا به آپنه خواب هنگام خواب دچار مشکل تنفسی می شوند. در طول خواب، راه هوایی برای مدت کوتاهی به طور جزئی یا کامل مسدود می شود. این اپیزودها بارها و بارها در طول شب اتفاق می‌افتند و باعث بیداری‌های مکرر می‌شوند (که ممکن است فرد خواب از آن آگاه باشد یا نباشد) و منجر به کاهش شدید کیفیت خواب می‌شود. بیماری‌های جدی مرتبط با آپنه خواب، از جمله خطرات بیشتر برای بیماری‌های قلبی عروقی، سکته مغزی و دیابت وجود دارد.

از آنجایی که آپنه خواب بر کیفیت خواب تأثیر منفی می گذارد، افراد مبتلا به OSA اغلب در طول روز بیش از حد خواب آلود هستند. آنها همچنین ممکن است ساعات طولانی را در رختخواب بگذرانند و به زمان بیشتری برای خواب نیاز داشته باشند، زیرا کیفیت خواب آنها بسیار ضعیف است.

پرخوابی ایدیوپاتیک :برخی افراد بیش از حد بدون دلیل مشخص و قابل شناسایی می خوابند. این یک اختلال خواب است که به عنوان پرخوابی ایدیوپاتیک شناخته می شود – به معنای ایدیوپاتیک “بدون علت شناخته شده”. افراد مبتلا به پرخوابی ایدیوپاتیک برای مدت طولانی در شب می خوابند و همچنان در طول روز احساس خستگی زیادی می کنند.

علل دیگر پرخوابی:

اختلالات مصرف مواد : مصرف مواد مخدر و مصرف الکل می تواند منجر به اختلال در ریتم شبانه روزی خواب و بیداری، کاهش کیفیت خواب، و الگوی پرخوابی و خستگی مفرط در طول روز شود.

شرایط پزشکی : طیف وسیعی از شرایط سلامتی وجود دارد که می تواند باعث پرخوابی و خواب آلودگی مداوم و مزاحم در طول روز شود.

اختلالات عصبی: از جمله بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون، و مولتیپل اسکلروزیس و همچنین آسیب های مغزی.

صرع.

اضافه وزن یا چاق بودن.

برخی از اختلالات ژنتیکی و استعدادهای ژنتیکی می توانند باعث پرخوابی شوند. افرادی که سابقه خانوادگی پرخوابی دارند، بیشتر دچار پرخوابی و خستگی روز می شوند.

تعدادی از داروها می توانند باعث پرخوابی شوند، از جمله:

• آرام بخش ها

• آرام بخش ها

• داروهای ضد افسردگی

• داروهای ضد اضطراب

• داروهای ضد روان پریشی

• آنتی هیستامین ها

• داروهای ضد تشنج

نحوه برخورد با مشکل پرخوابی

اگر در طول روز بیش از حد می‌خوابید یا احساس خستگی می‌کنید، صرف نظر از میزان خوابتان، مهم است که با پزشک خود صحبت کنید. اگر متوجه تغییراتی در الگوهای خواب و نیازهای خواب خود شدید، از جمله افزایش سطح خستگی یا میزان خواب، این اطلاعاتی است که باید با پزشک خود در میان بگذارید. هنگامی که علت اصلی را شناسایی می کنید، شما و پزشکتان می توانید برای رفع این مشکل و پرخوابی خود تلاش کنید.

برای بهبود کیفیت خواب و الگوی خواب خود، الکل را محدود کنید. نوشیدن زیاد، مکرر و نزدیک به زمان خواب همگی می توانند ریتم شبانه روزی خواب و بیداری را مختل کنند و خواب با کیفیت را تضعیف کنند و منجر به نیاز به بیش از حد خوابیدن شوند.

از کم خوابی و ایجاد بدهی بزرگ در خواب خودداری کنید. بدن ما به دنبال خواب مورد نیاز خود خواهد بود. رفتن با خواب بسیار کم شما را در موقعیتی قرار می دهد که به طور دوره ای برای جبران آن بیش از حد می خوابید. این الگوهای خواب نامنظم برای بدن یا ذهن شما مفید نیستند.

ثبات مهمترین عنصر یک روال خواب قوی و تقویت کننده سلامت است. مقدار مناسب خواب مورد نیاز خود را شناسایی کنید و سپس برنامه ای تنظیم کنید که به شما امکان می دهد به طور معمول آن نیاز را برآورده کنید. ممکن است کمی آزمون و خطا طول بکشد تا مقدار درست به دست آید. از دستورالعمل های گسترده ای که در بالا صحبت کردم استفاده کنید و به طرز فکر و احساس خود در طول روز توجه زیادی داشته باشید.

درباره پرخوابی بیشتر بدانید.

منبع