تنهایی و اعتماد: چه پیوندی دارد؟

تحقیقات قبلی نشان داده است که تنهایی و عدم اعتماد به دیگران با هم مرتبط هستند.

مطالعه‌ای در سال 2017 نشان داد که افراد تنها ممکن است توجه بیشتری را بر روی محرک‌های اجتماعی تهدیدکننده متمرکز کنند، انتظار طرد اجتماعی را داشته باشند و خود و دیگران را منفی‌تر ارزیابی کنند.

تحقیقات جدید درک ما را از چگونگی ارتباط اعتماد و تنهایی گسترش می دهد.

چگونه تنهایی می تواند با عدم اعتماد مرتبط باشد

آنچه که تحقیقات جدید نشان داد

دکتر Dirk Scheele ، یکی از نویسندگان این مطالعه جدید ، می‌گوید: «ما شواهد روشنی پیدا کردیم که نشان می‌دهد افراد تنهای مزمن اعتماد بین فردی کمتری دارند .

محققان 42 فرد مبتلا به تنهایی شدید یا مداوم را که در زمان مطالعه بیماری روانی جدی در آنها تشخیص داده نشده بود و یک گروه کنترل 40 نفری را مورد مطالعه قرار دادند.

شرکت‌کنندگان مجموعه‌ای از وظایف را که محققان از طریق گزارش خود، رفتارها، سطح هورمون‌ها و اسکن مغز ارزیابی کردند، انجام دادند.

در یک کار – یک بازی اعتماد که شامل سرمایه اولیه خیالی است – محققان از شرکت‌کنندگان پرسیدند که چقدر از پول را می‌خواهند با هر یک از چهره‌هایی که روی یک صفحه نمایش داده می‌شوند به اشتراک بگذارند. شرکت‌کنندگانی که بیشتر تنها بودند، در مقایسه با گروه کنترل، پول کمتری را با دیگران به اشتراک می‌گذاشتند، که محققان آن را به عنوان سطوح پایین‌تر اعتماد تفسیر کردند.

جانا لیبرز، MS، محقق دانشگاه بن در آلمان و نویسنده اصلی این مطالعه جدید، می‌گوید سطوح پایین‌تر اعتماد در میان افراد تنها می‌تواند به تفسیر مغرضانه از محرک‌های اجتماعی، مانند حالات چهره مرتبط باشد.

لیبرز گفت: “محرک های خنثی – مانند چهره های خنثی مورد استفاده در مطالعه ما – ممکن است به دلیل کاهش اعتماد بین فردی توسط افراد تنها به عنوان تهدید کننده تلقی شود.”

این مطالعه همچنین فعالیت مغز را در طول برخوردهای بین فردی با افراد ناآشنا مورد بررسی قرار داد. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی (fMRI) تغییراتی را در فعالیت در نواحی قشر منزوی قدامی، ناحیه‌ای از مغز که درگیر اعتماد است، نشان داد.

علاوه بر این، پس از صحبت های کوچک، شرکت کنندگانی که احساس تنهایی شدید را گزارش کردند، خلق و خوی مثبت کمتری داشتند، که نشان می دهد تعاملات بین فردی در بین افراد تنها مثبت کمتر است.

کسانی که برای برقراری ارتباط با دیگران مشکل دارند، ممکن است در نتیجه تنهایی بیشتری را تجربه کنند.

چگونه تنهایی می تواند با عدم اعتماد مرتبط باشد

ارتباط روده و مغز ممکن است؟

او گفت: «افراد تنها ممکن است به غریبه‌ها بی‌اعتماد باشند، زیرا پردازش احساسات درونی آن‌ها در مورد قابلیت اعتماد دیگران مختل می‌شود. لیبز توضیح داد که قشر اینسولا قدامی سیگنال های بدن مانند ضربان قلب و احساسات روده را پردازش می کند که ممکن است در اعتماد نیز نقش داشته باشد.

توجه داشته باشید که محققان به صراحت ارتباط روده و مغز را مطالعه نکرده اند، بنابراین تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

دکتر جسیکا اندروز هانا ، استادیار کالج روانشناسی در دانشگاه آریزونا ، می گوید: «به نظر می رسد افراد تنها در درک قابل اعتماد بودن دیگران مشکل دارند .

او توضیح داد: «این تأثیر ممکن است ریشه در کاهش پاسخ اکسی توسین در طول تعاملات اجتماعی مثبت و کاهش فعالیت و اتصال مناطق اجتماعی و عاطفی مغز در طول یک کار اعتماد بین فردی داشته باشد.

چگونه تنهایی می تواند با عدم اعتماد مرتبط باشد

سبک های دلبستگی چگونه نقش دارند

تحقیقات انجام شده در سال 2003 نشان می دهد که افراد دارای سبک های دلبستگی ناایمن بیشتر احتمال دارد که سلامت روانی و رفاه اجتماعی ضعیفی را تجربه کنند .

اندروز هانا توضیح داد: «برخی افراد با دلبستگی ناایمن ممکن است از روابط بترسند و رفتارهای اجتنابی اجتماعی از خود نشان دهند، علیرغم اشتیاق برای ارتباط اجتماعی. “سایر افراد ممکن است به شکلی مضطرب و بیش از حد وابسته به دیگران مشغول شوند.”

در حالی که لیبرز و تیمش سبک های دلبستگی شرکت کنندگان خود را ارزیابی نکردند، او گفت که آنها ممکن است نقشی احتمالی داشته باشند.

لیبرز گفت: «سبک‌های دلبستگی مضطرب و اجتنابی با افزایش احساس تنهایی مرتبط هستند، در حالی که افراد دارای سبک‌های دلبستگی ایمن سطوح کمتری از تنهایی را گزارش می‌کنند».

افرادی که دارای سبک های دلبستگی مضطرب هستند ممکن است بیشتر مستعد تنهایی باشند، زیرا اغلب نسبت به آنچه دیگران در مورد آنها فکر می کنند حساس هستند و در نتیجه اعتماد به دیگران مشکل دارند.

اندروز هانا گفت: «این گونه رفتارها ممکن است تنهایی را تشدید کند، به ویژه با توجه به عزت نفس پایین که مشخصه دلبستگی مضطرب-مشغول است.

دکتر دیو اسبارا ، استاد روانشناسی در دانشگاه آریزونا، دلبستگی مضطرب را به عنوان ناامنی مرتبط با تلاش های مکرر برای برقراری ارتباط مجدد با یک شخصیت دلبستگی در صورت تهدیدهای واقعی یا درک شده برای یک رابطه توصیف کرد.

اسبارا گفت: «تنهایی اساساً نظارت بر موقعیت اجتماعی ما و بازخوانی احساسی این فرآیند نظارت است.

بر اساس مطالعه ژوئیه 2021 ، اعتماد بین فردی برای روابط اجتماعی مثبت اساسی است.

داشتن امنیت بیشتر در روابط خود، مانند یک مشارکت امن، می تواند به دلبستگی های سالم تر منجر شود .

به گفته Sbarra، مربیگری نیز می تواند مفید باشد، به ویژه برای جوانان.

او گفت: “جلسات منظم با مربیان ایمن که بر یادگیری و تجربه احساسات شما تمرکز می کنند – به جای سرکوب آنها یا درگیر شدن بیش از حد با آنها – با کاهش ناامنی دلبستگی در طول زمان همراه است.”

علاوه بر این، درمان پذیرش و تعهد (ACT) که بر بهبود رفاه اجتماعی تمرکز دارد، می‌تواند دلبستگی سالم را پرورش دهد. ACT از تکنیک‌های تمرکز حواس برای آموزش پذیرش استفاده می‌کند و به شما کمک می‌کند شفقت به خود را تمرین کنید و شما را راهنمایی می‌کند تا با دیگران نه از محل ترس، بلکه از ارزش‌هایتان درگیر شوید.

با نگاه به آینده

اگر احساس تنهایی دائمی می‌کنید، به‌ویژه اگر در طول این همه‌گیری زمانی را در انزوا گذرانده‌اید، به یاد داشته باشید که کمک در دسترس است.

کار با یک متخصص سلامت روان می تواند به شما کمک کند تا بفهمید که آیا تنهایی شما ممکن است با مسائل اعتماد مرتبط باشد و اینکه آیا سبک دلبستگی شما ممکن است دخیل باشد یا خیر.

اعتماد برای ایجاد پیوندهای اجتماعی بسیار مهم است. در حالی که شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد کسانی که به سختی به دیگران اعتماد می‌کنند ممکن است بیشتر احساس تنهایی کنند، تحقیقات بیشتری برای تعیین رابطه بین تنهایی و اعتماد بین‌فردی و هر گونه اثر علی سبک‌های دلبستگی مورد نیاز است.

مطالب مرتبط