افرادی که به خود صدمه می زنند ممکن است احساس کنند که انجام این کار به رهایی از احساسات فروخورده اضطراب ، خشم یا غم کمک می کند. اما شواهد نشان می‌دهد که با گذشت زمان، این احساسات خام – همراه با احساس گناه و شرم اضافی – همچنان وجود خواهند داشت و حتی ممکن است بدتر شوند. علاوه بر این، خودآزاری به خودی خود می تواند خطرناک باشد، حتی اگر فرد تمایلی نداشته باشد که به خود آسیب جدی یا طولانی مدت وارد کند.

ریشه‌های رفتار آسیب‌رسان به خود اغلب در آسیب‌های اولیه دوران کودکی ، از جمله آزار فیزیکی، کلامی یا جنسی یافت می‌شود . همچنین ممکن است نشانه‌ای از سایر مشکلات جدی سلامت روانی باشد که مستقل از آسیب هستند، مانند افسردگی ، اضطراب یا اختلال شخصیت مرزی . در برخی موارد، آسیب زدن به خود که به طور ناگهانی ایجاد می‌شود، ممکن است تلاشی برای به دست آوردن مجدد کنترل پس از یک تجربه آزاردهنده خاص، مانند مورد حمله قرار گرفتن یا زنده ماندن از یک رویداد آسیب‌زا دیگر باشد.

تشخیص اینکه کسی به خودش صدمه می زند ممکن است دشوار باشد، زیرا خودآزاری اغلب در خلوت انجام می شود و به دلیل شرم و ترس پنهان نگه داشته می شود . بریدگی‌ها و خراش‌های تازه، آثار گزش و سوختگی، همگی می‌توانند هشدارهایی در مورد آسیب‌دیدگی به خود باشند، در صورت بروز مکرر. سایر علائم فیزیکی ممکن است شامل اسکار، کبودی، و لکه های طاس باشد، به ویژه آنهایی که نشان دهنده الگوی مکرر آسیب هستند.

سایر نشانه‌های کمتر آشکار می‌تواند شامل فردی باشد که به‌نظر می‌رسد در معرض تصادف است یا حتی در هوای گرم، آستین‌های بلند یا شلوار بلند می‌پوشد. این رفتارها ممکن است تلاش هایی برای پنهان کردن آسیب به خود باشد. افرادی که به خود آسیب می رسانند همچنین ممکن است نشانه هایی از افسردگی یا غیرقابل پیش بینی عاطفی را نشان دهند، مانند اظهار نظر در مورد احساس ناامیدی یا بی ارزشی خود.

خودآزاری و راه های تشخیص آن

هرکسی که با آسیب رساندن به خود دست و پنجه نرم می کند، قبل از هر چیز باید کمک بگیرد. اغلب، این یک درمانگر متخصص در آسیب به خود است، که می تواند به فرد کمک کند تا دلایل اصلی رفتار خود را درک کند و مکانیسم های مقابله سالم تری را اعمال کند.

همچنین می‌تواند از دوستان، شرکا یا سایر عزیزان مورد اعتماد کمک کند. وقتی فردی تمایل به خودآزاری را تجربه می‌کند، صحبت کردن در مورد آن احساسات با یکی دیگر از نزدیکان – حتی اگر خودآزاری مستقیماً مورد بحث قرار نگیرد – می‌تواند به کاهش این میل کمک کند و به درک احساسات دشوار کمک کند.

خودآزاری و راه های تشخیص آن