میلیون ها نفر از حداقل یک رفتار اجباری رنج می برند. و رفتارهای اجباری انواع مختلفی دارند که همگی می توانند ناتوان کننده یا حتی خطرناک شوند.

فعالیت های رایجی که می تواند به اجبار تبدیل شود شامل خرید، احتکار، غذا خوردن، قمار، سکس و ورزش است. اگرچه افراط در برخی رفتارها آسان تر از سایرین است، اما در واقعیت، تقریباً هر رفتاری پتانسیل تبدیل شدن به یک اجبار را دارد. حتی برخی افراد اجباری صحبت می کنند.

اجبارهای وسواسی نیز وجود دارد که در آنها یک فرد اجباری رفتارهای خاصی را برای تسکین اضطراب زمینه ای یا سایر احساسات منفی انجام می دهد. یک مثال شناخته شده شخصی است که همه چیز را چک می کند و دوباره بررسی می کند – مثلاً اگر اجاق گاز خاموش باشد یا اگر در قفل باشد. BFRB ها (رفتارهای تکراری متمرکز بر بدن) به اجبارهای وسواسی مرتبط هستند، این رفتارها شامل جویدن ناخن، کشیدن مو و برداشتن پوست می شود. در برخی موارد، BFRB ها برای کاهش اضطراب درگیر هستند.

این رفتارها به ندرت باعث کاهش اضطراب در دراز مدت می شود. در بیشتر موارد، آنها فقط تسکین موقتی را ارائه می دهند. در موارد شدید، رفتارهای اجباری شروع به تسخیر کار، خانه، و زندگی اجتماعی یک فرد می کند و این به بهای فعالیت های عادی انجام می شود.

OCD : اختلال وسواس اجباری دو عنصر اصلی دارد. وسواس فکری، اغراض یا تصاویر تکراری و مداوم هستند که مزاحم هستند و باعث ناراحتی می شوند. فرد معمولاً سعی می کند آنها را نادیده بگیرد یا سرکوب کند. اجبارها رفتارهای تکراری مانند شستن دست‌ها یا اعمال ذهنی مانند دعا کردن یا شمردن هستند که فرد در پاسخ به وسواس‌های خود با هدف خنثی کردن تهدید و کاهش پریشانی از آنها استفاده می‌کند – اگرچه معمولاً به آن اهداف نمی‌رسند .

BFRBها: رفتارهای تکراری متمرکز بر بدن مجموعه ای از اختلالات هستند که در آن افراد به طور مکرر خود را لمس می کنند یا تا حدی مضر خود را اصلاح می کنند. آنها ممکن است به اجبار موهای خود را بکشند، که به آن تریکوتیلومانیا می گویند، پوست خود را بچینند، که به آن درماتیلومانیا یا اختلال اکسکوریشن می گویند، یا ناخن های خود را بجوند که به آن اونیکوفاژی می گویند.

احتکار: اختلال احتکار شامل احساس ناراحتی از ایده دور انداختن اموال است که می تواند منجر به انباشته شدن اقلام و به هم ریختگی در اطراف فضای زندگی فرد شود. اختلال احتکار همچنین منجر به آسیب های قابل توجهی در زندگی فرد می شود، مانند ایجاد یک محیط زندگی ناامن یا منجر به درگیری با اعضای خانواده.

قمار: اختلال قمار با رفتار قمار مشکل ساز مداوم مشخص می شود که به پریشانی قابل توجهی منجر می شود. این شامل رعایت معیارهایی مانند نیاز به قمار با مقادیر فزاینده پول برای رسیدن به هیجان مورد نظر، بی قرار شدن یا تحریک پذیر شدن در هنگام تلاش برای توقف قمار، تلاش های مکرر برای کاهش یا توقف قمار، دروغ گفتن برای پنهان کردن میزان قمار، و به خطر انداختن است. یا از دست دادن یک رابطه مهم یا فرصت شغلی به دلیل قمار.

خرید: خرید اجباری با مشغله بیش از حد یا کنترل انگیزه ضعیف در خرید و پیامدهای نامطلوب مانند مشکلات مالی یا تضاد روابط مشخص می شود. خریداران اجباری تمایل دارند به طور ناگهانی اقلامی را بخرند که می توانند بدون انجام آنها انجام دهند، عادات خرید خود را پنهان می کنند، هنگام خرید هیجان زیادی را تجربه می کنند و برای تسکین احساسات منفی خرید می کنند. خرید اجباری به عنوان اعتیاد در DSM-5 طبقه بندی نشده است .

اینترنت: استفاده اجباری از اینترنت به افرادی اطلاق می شود که آنقدر به استفاده از تلفن یا سایر وسایل خود وابسته می شوند که کنترل رفتار خود را از دست می دهند و متحمل عواقب منفی می شوند. به عنوان مثال، فرد ممکن است فعالیت های دیگری مانند کار کردن، معاشرت رو در رو یا خوابیدن را رها کند . استفاده اجباری از اینترنت به عنوان اعتیاد در DSM-5 طبقه بندی نشده است.

بازی آنلاین: بازی ویدئویی اجباری الگویی از رفتار بازی است که کنترل آن دشوار است و علیرغم پیامدهای منفی جدی در سایر زمینه های زندگی گیمر، همچنان ادامه دارد. بازی های ویدئویی اجباری به عنوان اعتیاد در DSM-5 طبقه بندی نشده است.

رابطه جنسی: رفتار جنسی اجباری شامل احساس عدم کنترل بر توانایی عمل بر روی تخیلات و انگیزه های جنسی ، مانند ارسال متن های صریح یا تلاش برای لمس دیگران بدون رضایت است. این الگوی رفتاری اغلب به عنوان بیش‌جنس‌گرایی یا اعتیاد جنسی شناخته می‌شود. با این حال، مفهوم اعتیاد به جنسی به شدت در بین پزشکان مورد بحث است و در DSM-5 به عنوان یک اختلال طبقه بندی نشده است.

خوردن: پرخوری اجباری را اختلال پرخوری نیز می نامند . پرخوری با خوردن مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه، با احساس ناتوانی در کنترل میزان غذا تعریف می شود. ممکن است فرد تا زمانی که احساس سیری ناراحت کننده ای نداشته باشد غذا بخورد، به دلیل خجالت تنها غذا بخورد و احساس انزجار و ناراحتی را تجربه کند. این اختلال زمانی تشخیص داده می شود که دوره های پرخوری حداقل یک بار در هفته به مدت سه ماه رخ دهد.

ورزش: تشخیص ورزش اجباری می تواند دشوار باشد زیرا ورزش به طور کلی سالم است، انرژی یا شادی را القا می کند و افراد به انجام آن تشویق می شوند. مانند سایر فعالیت‌ها، ورزش زمانی اجباری می‌شود که منجر به پریشانی یا اختلال در زندگی فرد شود یا سلامت جسمی یا روانی او را تهدید کند. علائم ورزش اجباری شامل اولویت دادن به ورزش بر تعهدات حرفه ای، اجتماعی یا خانوادگی، ورزش در هنگام بیماری یا آسیب دیدگی و از دست دادن علاقه به چیزهایی غیر از ورزش است. ورزش اجباری به عنوان یک اعتیاد در DSM-5 طبقه بندی نشده است.

هرآن چیزی که باید درباره اختلال وسواس اجباری بدانیم.

هنگامی که افراد درگیر اجبار می شوند، در دام الگوی اعمال تکراری یا تفکرات بی معنی می مانند که رهایی از آن دشوار است. اجبارها ممکن است یک جزء ژنتیکی داشته باشند – به عنوان مثال، اغلب در دوقلوهای همسان دیده می‌شوند – اما اغلب پس از رویدادهای استرس‌زا ، ضربه‌های روحی یا سوء استفاده نیز ایجاد می‌شوند.

درمان برای غلبه بر رفتارهای اجباری کلیدی است. شناختی رفتاری درمان ، قرار گرفتن در معرض و پیشگیری از پاسخ، و دیگر رویکردهای مشاوره به خصوص موثر ثابت کرده اند. درمان ممکن است، به ویژه در موارد شدیدتر، با داروهای ضد افسردگی یا داروهای ضد اضطراب تقویت شود .