صمیمیت را می توان به عنوان توانایی ملاقات با خود وقتی که در نزدیکی شخص دیگری هستید (معروف به Into-Me-See) تعریف کرد. برخی از درمانگران بین دو نوع صمیمیت تمایز قائل می شوند: صمیمیت تایید شده توسط دیگری و خود تایید شده. اولین مورد چیزی است که اکثر ما به عنوان صمیمیت درک می کنیم. دومی جسورتر است و کلید رشد شخصی بیشتری را در اختیار دارد.

صمیمیت تایید شده توسط دیگری

صمیمیت تایید شده توسط دیگری طبیعی ترین شکل صمیمیت است که ما با درک آن رشد می کنیم. این موضوع شامل این می شود که شریک شما آنچه را که شما با او به اشتراک می گذارید اعتبار سنجی کند، در عین حال نسبت به آسیب پذیری شما آگاه مراقب پذیرا و حساس است. اگر شریک زندگی شما نمی خواهد یا نمی تواند احساسات شما را بپذیرد یا تأیید کند، در این صورت برای شما فضایی «ناامن» شکل گرفته می شود و احتمالاً احساس خوبی در مورد اشتراک گذاری احساسات خود نخواهید داشت. شما از بیان احساسات خود اجتناب میکنید زیرا این موقعیت شما را از درد، تمسخر یا تحقیر پارتنرتان محافظت می کند .

این موقعیت کاملاً منطقی است زیرا ما به طور طبیعی تنها زمانی می‌خواهیم که احساساتمان را بروز دهیم که ، پارتنرمان فضای باز را درک کرده تا ما توانایی اشتراک گذاری احساسات خود را داشته باشیم .

مشکل بالقوه این نوع صمیمیت این است که گاهی اوقات شریک زندگی ما نمی خواهد یا نمیتواند احساسات ما را درک کند: آنها می توانند عصبانی، بی حوصله ، تدافعی یا صرفا علاقه مند به گوش دادن نباشند. در این صورت ما گیج میشویم و حس میکنیم تنها کلید صمیمیت در رابطه در شریک زندگی ماست. ما می توانیم مدت زیادی صبر کنیم تا او بخواهد به صحبت های ما گوش دهد ولی این موضوع در برخی شرایط طاقت فرساست.

ما برای به اشتراک گذاشتن احساسات و اتفاقات به شرکای خود وابسته هستیم. اگرپذیرا نباشند، اگر فضای امنی وجود نداشته باشد، اگر به اندازه کافی صبور نباشند یا به اندازه کافی محبت نداشته باشند، ما هیچ چیزی را با آنها به اشتراک نمی گذاریم. و ممکن است در نهایت احساس تنهایی کنیم. جایگزین چیست؟

صمیمیت تایید شده توسط خود

در این نوع صمیمیت، ما تصمیم می‌گیریم چیزی را که برایمان مهم است به اشتراک بگذاریم، حتی اگر شریک زندگی‌مان صبور، پذیرا، شنونده یا حتی عاشق نباشد. در این حالت ما امیدواریم که شریک ما گوش کند و درک کند، اما ما مشارکت خود را مشروط به پذیرا بودن آنها نمی کنیم . این عملی است که به مردم اجازه می دهیم «در من ببینند» (Into-Me-See). این مستلزم شجاعت و توانایی نگه داشتن خود در لحظات اضطراب و عدم وضوح است.

هنر صمیمیت در روابط

چطور این کار را انجام دهیم؟

ارائه دادن خود

ارائه دادن خود  عمل به اشتراک گذاشتن چیزی است که قبلاً گفته اید و می دانید روی دیگران تأثیر دارد. مثل این است که “بزرگترین موفقیت” خود را به نمایش بگذارید. همه ما یک موفقیت داریم.

دانستن عکس العملی که دیگران نسبت به این خودنمایی دارند، آنها را ایمن می کند و شرط مطمئنی برای نوعی اعتبارسنجی از طرف شریک زندگی شما می کند (اعتباری دیگر). مشکل ارائه خود این است که هیچ آسیب‌پذیری واقعی، هیجان، یاریسک بالا در این نوع مواجهه وجود ندارد. علاوه بر این، توجه بیشتری را از طرف شریک زندگی شما جلب می کند، بنابراین مکالمه می تواند سطحی باشد.

همه چیز می تواند در هر لحظه شروع شود – لحظه ای که شما انتخاب می کنید حقیقت واقعی خود را برای شریک زندگی خودبازگو کنید.

هنر صمیمیت در روابط

چگونه می توانیم توجه پارتنرمان را جلب کنیم؟

1. این مقاله را با شریک زندگی خود به اشتراک بگذارید تاایده مشترکی داشته باشید:به او یادآوری کنید که می خواهید در این رابطه رشد کنید و قصد شما برای برخوردهای صادقانه تر و صمیمی تر است.

2. صادق باشید .

در برابر همسرتان اعتراف کنید که در تلاش بودیدکه او را تحت تأثیر قرار دهید یا همدردی او را جلب کنید.

• هر بار که خود را بیرون می خوانید، در واقع مهارت های فوری خود را بهبود می بخشید و به اینجا و اکنون باز می گردید.

• گفتن چنین چیزهایی صمیمیت رابطه شما را بهبود می بخشد.

3. انتظار داشته باشید که شریک زندگیتان شگفت زده، یا حتی ناامید شود : منتظر فاصله ها و درام ها باشید، اما عقب نشینی نکنید. خودتان را نگه دارید و باور کنید که این روند در نهایت پیوند شما را عمیق تر می کند.

4.پا پیش نکشید :زمانی که احساس ناامنی می کنید، طبیعی است که از اشتراک گذاری احساساتتان دست بکشید و از خود محافظت کنید. آگاه باشید که دارید آن را انجام می دهید و ادامه دهید.

چگونه ترس از صمیمیت پارتنرمان را از بین ببریم؟

منبع