اختلال دو قطبی در کودکان

درک اختلال دو قطبی و نیازهای والدین و پرستاران

اختلال دو قطبی یکی از انواع اختلالات روانی است که باید به سرعت درمان شود. جالب است بدانید که 65٪ از بزرگسالان مبتلا به این اختلال، قبل از رسیدن به 18 سالگی علائم آن را تجربه کرده‌اند. بنابراین، در حالی که این بیماری بیشتر به بزرگسالان مربوط می‌شود، کودکان در هر سنی ممکن است به اختلال دو قطبی مبتلا شوند.

تشخیص اختلال دو قطبی در کودکان

تشخیص اختلال دو قطبی در دوران کودکی معمولاً با شدت بیشتری همراه است نسبت به افرادی که علائم را تا بزرگسالی تجربه نمی‌کنند. مداخله زودهنگام می‌تواند به کنترل علائم این بیماری کمک کند. علائم در نوجوانان ممکن است کمی متفاوت باشد؛ به عنوان مثال، در دوره‌های شیدایی، نوجوانان بیشتر از احساس شادی، دچار تحریک‌پذیری می‌شوند و در دوره‌های افسردگی، ممکن است به جای غم و اندوه، از علائم جسمی شکایت کنند.

علائم اختلال دو قطبی در کودکان

برخی از علائم این اختلال در کودکان شامل موارد زیر است:

• اضطراب جدایی
• خشم و عصبانیت شدید
• تحریک‌پذیری
• رفتارهای متضاد
• نوسانات خلقی مکرر
• حواس‌پرتی و بیش‌فعالی
• درگیر شدن در چندین پروژه یا فعالیت به طور همزمان
• انرژی بیش از حد طبیعی
• نیاز کمتر به خواب
• تکانشگری
• بی‌قراری و ناخوشی
• شوخی‌های نامناسب
• افکار رقابتی و مسابقه‌ای
• رفتارهای خشونت‌آمیز
• بزرگ‌نمایی
• رفتارهای مخاطره‌آمیز
• حالت افسردگی
• بی‌حالی و عزت نفس پایین
• مشکلات بیدار شدن از خواب صبح
• وحشت شبانه
• گفتار سریع یا تحت فشار
• افکار مربوط به مرگ یا خودکشی

درمان اختلال دو قطبی

در یک مطالعه‌ای که به بررسی درمان با محوریت خانواده (FFT) پرداخته، نشان داده شده است که این روش می‌تواند علائم را در نوجوانان مبتلا به اختلال دو قطبی به شدت کاهش دهد. این مطالعه شامل 58 نوجوان در یک دوره دو ساله بود و بر اهمیت واکنش خانواده به این اختلال تأکید دارد.

اختلال دو قطبی یکی از شدیدترین اختلالات روانی است و زندگی افراد مبتلا را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد. در حالی که اختلالاتی مانند افسردگی و اضطراب ممکن است به مرور زمان کاهش یابند، اختلال دو قطبی معمولاً یک بیماری مادام‌العمر است که نیاز به مدیریت مداوم دارد.

چالش‌های نوجوانان مبتلا به اختلال دو قطبی

نوجوانان معمولی به خاطر هیجانات روحی مستعد رفتارهای پرخطر هستند، اما این خطر در نوجوانان مبتلا به اختلال دو قطبی چند برابر می‌شود. باید به سو مصرف مواد و رفتارهای خودکشی توجه ویژه‌ای داشته باشید. مطالعات نشان می‌دهد که بین 25 تا 60 درصد بزرگسالان مبتلا به اختلال دو قطبی حداقل یک بار اقدام به خودکشی کرده‌اند.

خطر خودکشی

نوجوانانی که به اختلال دو قطبی مبتلا هستند، در معرض خطر بالای خودکشی قرار دارند. 72 درصد از این نوجوانان حداقل یک بار به افکار خودکشی دچار می‌شوند. اگر نوجوان شما به این اختلال مبتلا است، حتماً خطر خودکشی را جدی بگیرید و با پزشک مشورت کنید تا برنامه‌ای برای پیشگیری از خودکشی تهیه کنید.

شرایط مشترک با اختلال دو قطبی

بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است با اختلالات روانی دیگری نیز دست و پنجه نرم کنند. تحقیقات نشان می‌دهد که بین 60 تا 90 درصد از جوانان مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است به اختلال بیش فعالی با کمبود توجه نیز مبتلا باشند. اختلالات اضطرابی و رفتارهای مختل کننده نیز از دیگر مشکلات رایج در این کودکان است.

تأثیر بر خانواده

این اختلال نه تنها بر زندگی نوجوان بلکه بر زندگی خانواده نیز تأثیر می‌گذارد. اعضای خانواده ممکن است با تغییرات خلقی نوجوان دچار چالش شوند و این وضعیت ممکن است برای آنها بسیار دشوار باشد. والدین و خواهر و برادرها باید برای مدیریت این شرایط آماده باشند و به یکدیگر کمک کنند.

درمان اختلال دو قطبی

کنترل اختلال دو قطبی در طول زندگی فرد ضروری است و ممکن است نیاز به تغییراتی در روش درمان وجود داشته باشد. تیم درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

دارو درمانی

یک روانپزشک ممکن است برای تثبیت خلق و خوی کودک دارو تجویز کند. نظارت بر عوارض جانبی دارو بسیار مهم است و یافتن داروی مناسب ممکن است زمان‌بر باشد.

گفتاردرمانی

گفتاردرمانگر می‌تواند به کودک درباره عوارض اختلال دو قطبی آموزش دهد و راهکارهای مقابله‌ای برای مدیریت علائم ارائه کند. درمان خانواده نیز می‌تواند به بهبود روابط و مدیریت رفتار کمک کند.

در نهایت، آگاهی و حمایت خانواده از نوجوان مبتلا به اختلال دو قطبی می‌تواند به بهبود وضعیت او کمک کند و زندگی خانوادگی را بهبود بخشد.